هوای تو

دلم هوای شما کرده بی هوا مادر

و دل به معرکه ای کرده تب به پا مادر

اگر چه بین خلایق قریب گمنامم

ولی همیشه تو را می زنم صدا! مادر

عروج

آرزومه مرگ من، مردن آسمانی باشه

خون من هدیه برا یار خراسانی باشه

پرسید از من رفیقم می خوای چه روزی بمیری

آرزومه سوم جمادی الثانی باشه

.

.

.

یا زهرا

درست ببینید

ای که داری به دلم رنگ وفاداری را

اینقدر گُل نکس این آینه خاری را

من حقیرم تو ندانی که چه بدکارم من

اینقدر ناز نده مایه ی سرباری را

آنقدر قلب سیاه است که لایق نیستم

تا ببینم حرم اسوه ستاری را

دل برای حرم شاه خراسان تنگ است

کو! بپیچد غم دل نسخه ای بیماری را

تو دعا کن که شوم لایق دیدار حرم

می کند باز دعایت گره کاری را

تا کجا شده ام!

ز بس گناه نمودم زتو جدا شده ام

به غفلتی که اسیرم پر از بلا شده ام

دعای روز و شب من چرا نمی گیرد|!

خدا نکرده مگر تحبس الدعا شده ام|

نگاه فاطمی ات را ز من مگیر آقا

نگاه خود که بگیری دگر فنا شده ام

توان به چشم ندارم که روی تو بینم

ببین مرا که نبینی که بی وفا شده ام

خطا و غفلت من می کند تو را زخمی

خدا مرا ببخشد که بی حیا شده ام

یا زهرا

باز دلم تنگ شد از فاصله

فاصله از نور، و از قافله

قافله ی جان به کفان خدا

جان به کفان حرم کبریا

از حرم امن خدا غافلم

خسیته و درمانده و بی حاصلم

حاصل من، هیچ! ز بی همتی ست

همت من در بر بی غیرتی ست

غیرت من غیرت عباس (س) نیست

غیرت عباس (ع) به احساس نیست

دل، جهت و سو به ره من دهد

دل! که به حس آمده حق می خرد

ای گل لولاک، عزیز حسین (ع)

سیده ی زنان درین عالمین

دست من سوخته را هم بگیر

دست من مانده به راه فقیر

بی سر و سامان شده و خسته ام

چشم به اکرام شما بسته ام

یک نظرت قلب مرا می خرد

جان مرا تا به خدا می برد

ای که رضای تو رضای خدا

دست مرا گیر، برای خدا

تا که منم مثل تو کاری کنم

رهبر دین، مثل تو یاری کنم

خم بشود قامت من در برش

سرخ شود جسم من اندر رهش

ره بشود خون تنم بر جهان

بحق فرزند تو صاحب زمان (ع}

جمعه ای دیگر

بار دیگر جمعه ای دیگر گذشت

بار دیگر دیده ها بر در گذشت

باز مبحوس است این لبیک ما

او نیامد، بر دلم نشتر گذشت

آرام دل

مهرت به قلب همه جا شده أخا

در قلب نوکران حسین شایدم خدا

بیهوده نیست اگر جان دهم به تو

آرامش من است ببینم رخ تو را

باقیات

هر چه دوری برسد یاد عزیزان باقیست

دل شود سنگ سپس تنگ و اینسان باقیست

گاهی اوقات نیاز است شود تجربه ای

دوری و دوستی از تجربه داران باقیست

جامانده ام

عکس شهیدو میبینمد دلم میگیره به خدا

آخه چرا جامونده ام از کاروان شهدا

از بس گناه کردم دیگه حقیر و بیچاره شدم

آی شهدا نظر کنین غافلم از حال خودم

آی شهدا خوب می دونین طاقت دنیا ندارم

سینه زنم من طاقت دوری زهرا (س) ندارم

دست منو هم بگیرین یه رمی نشون بدین

مثل حسینی ها منو تا پیش زهرا (س) ببرین

دلم داره پر عقده ی ماجراهای جنگ میشه

آی شهدا این دل من داره دوباره تنگ میشه

قلبم به سینه می زنه دلم پر از غصه شده

هوایی شلمچه و هویزه و فکه شده

یادش بخیر آی رفقا رفته بودیم طلائیه

تا خانقاه معرفت دوکوهه و دهلاویه

خدا کنه یه بار دیگه با راهیان نور بریم

از همه چیز و همه جا گذر کنیم و دور بشیم

خدا کنه یه بار دیگه مهمون شهدا بشیم

اونجا حسین حسین (ع) بگیم زوار کربلا بشیم

شنیدم اون روزا شما تو دریای عشق و جنون

برا اطاعت از ولی بی سر شدین و غرقه خون

اصل ولایت فقیه رمز سعادت شما

هر کی با سید علی نیست به خدا از خدا جداست

دلم می خواد تا جون دارم لبیک یا حسین بگم

مثل شما آی شهدا فدای رهبرم بشم

خدا کنه مثل شما عسل به کامم بکنن

جامونده هارو لایقِ فیض شهادت بکنن

اون لحظه جون دادنم زهرا (س) بیاد کنار من

سرم باشه رو چادرش مادر بشه قرار من

خدا کنه رو تن من بگن به صد شور و نوا

این گل پرپر آمده از سفر کرب و بلا

محرم است

برای دیدن کویت دلم که مَحرم نیست

مُحرم است ولی اشک غم فراهم نیست

نگاه فاطمی ات را به روی من انداز

هنوز رابطه ام با حسین محکم نیست

اراده ای بکن از بهر من تو ای مادر

کسی به غیر وجود شما پناهم نیست

بیا و در حرم زینبت شهیدم کن

اگر چه روح نیاز و دلم منظم نیست

خدا کند که بمیرم به دامنت باشم

به چادر تو رسین برای من کم نیست

خودت بنوش مرا شربت شهادت را

که قطره ای ز سبوی تو آب زمزم نیست