یا زهرا

باز دلم تنگ شد از فاصله

فاصله از نور، و از قافله

قافله ی جان به کفان خدا

جان به کفان حرم کبریا

از حرم امن خدا غافلم

خسیته و درمانده و بی حاصلم

حاصل من، هیچ! ز بی همتی ست

همت من در بر بی غیرتی ست

غیرت من غیرت عباس (س) نیست

غیرت عباس (ع) به احساس نیست

دل، جهت و سو به ره من دهد

دل! که به حس آمده حق می خرد

ای گل لولاک، عزیز حسین (ع)

سیده ی زنان درین عالمین

دست من سوخته را هم بگیر

دست من مانده به راه فقیر

بی سر و سامان شده و خسته ام

چشم به اکرام شما بسته ام

یک نظرت قلب مرا می خرد

جان مرا تا به خدا می برد

ای که رضای تو رضای خدا

دست مرا گیر، برای خدا

تا که منم مثل تو کاری کنم

رهبر دین، مثل تو یاری کنم

خم بشود قامت من در برش

سرخ شود جسم من اندر رهش

ره بشود خون تنم بر جهان

بحق فرزند تو صاحب زمان (ع}