بحر شهیدانه

آریا پیکر بی سر بهر مادر سخت است

همچنین! حاصل عمری شود ابتر سخت است

دو لب ساحل دل لرزه به اندام انداخت

دوری از بحر شهیدانه ی کوثر سخت است

دل...

بدون لطف تو دل با تو میهمان نشود

به یک نگاه تو دل راهی خزان نشود

صفای خانه هر دل حبیب می باشد

کسی برای دلم صاحب الزمان نشود

راه تو

مرا ببخش اگر که نخواندمت آقا

گناه کردم و صحرا کشاندمت آقا

بیا بیا و نیای من از زبان و عمل

چقدر بین دو راهی نشاندمت آقا!

هوای تو

دلم هوای شما کرده بی هوا مادر

و دل به معرکه ای کرده تب به پا مادر

اگر چه بین خلایق قریب گمنامم

ولی همیشه تو را می زنم صدا! مادر

عروج

آرزومه مرگ من، مردن آسمانی باشه

خون من هدیه برا یار خراسانی باشه

پرسید از من رفیقم می خوای چه روزی بمیری

آرزومه سوم جمادی الثانی باشه

.

.

.

یا زهرا

درست ببینید

ای که داری به دلم رنگ وفاداری را

اینقدر گُل نکس این آینه خاری را

من حقیرم تو ندانی که چه بدکارم من

اینقدر ناز نده مایه ی سرباری را

آنقدر قلب سیاه است که لایق نیستم

تا ببینم حرم اسوه ستاری را

دل برای حرم شاه خراسان تنگ است

کو! بپیچد غم دل نسخه ای بیماری را

تو دعا کن که شوم لایق دیدار حرم

می کند باز دعایت گره کاری را

تا کجا شده ام!

ز بس گناه نمودم زتو جدا شده ام

به غفلتی که اسیرم پر از بلا شده ام

دعای روز و شب من چرا نمی گیرد|!

خدا نکرده مگر تحبس الدعا شده ام|

نگاه فاطمی ات را ز من مگیر آقا

نگاه خود که بگیری دگر فنا شده ام

توان به چشم ندارم که روی تو بینم

ببین مرا که نبینی که بی وفا شده ام

خطا و غفلت من می کند تو را زخمی

خدا مرا ببخشد که بی حیا شده ام

یا زهرا

باز دلم تنگ شد از فاصله

فاصله از نور، و از قافله

قافله ی جان به کفان خدا

جان به کفان حرم کبریا

از حرم امن خدا غافلم

خسیته و درمانده و بی حاصلم

حاصل من، هیچ! ز بی همتی ست

همت من در بر بی غیرتی ست

غیرت من غیرت عباس (س) نیست

غیرت عباس (ع) به احساس نیست

دل، جهت و سو به ره من دهد

دل! که به حس آمده حق می خرد

ای گل لولاک، عزیز حسین (ع)

سیده ی زنان درین عالمین

دست من سوخته را هم بگیر

دست من مانده به راه فقیر

بی سر و سامان شده و خسته ام

چشم به اکرام شما بسته ام

یک نظرت قلب مرا می خرد

جان مرا تا به خدا می برد

ای که رضای تو رضای خدا

دست مرا گیر، برای خدا

تا که منم مثل تو کاری کنم

رهبر دین، مثل تو یاری کنم

خم بشود قامت من در برش

سرخ شود جسم من اندر رهش

ره بشود خون تنم بر جهان

بحق فرزند تو صاحب زمان (ع}

جمعه ای دیگر

بار دیگر جمعه ای دیگر گذشت

بار دیگر دیده ها بر در گذشت

باز مبحوس است این لبیک ما

او نیامد، بر دلم نشتر گذشت

آرام دل

مهرت به قلب همه جا شده أخا

در قلب نوکران حسین شایدم خدا

بیهوده نیست اگر جان دهم به تو

آرامش من است ببینم رخ تو را