من بی شما معنی دیگر نمی دهم
باید که با شما مرا باورم کنند
با عاشقان کشته روح اللهت خوشم
شاید مرا فدایی تو مادرم کنند
همواره در رکاب امامم دمادمم
دارم امید جان به کف رهبرم کنند
هر روز عاشقیم و شبها شقایقیم
شاید در این مسیر هوای سرم کنند
در جنگ نرم فرصت پرواز اندک است
ای کاش در مسیر خدا پرپرم کنند
.
.
.
علی اکبر لطیفیان
درد سر نیست مرا عقل سرم آزاد است
مادرم هست کنارم پدرم آزاد است
چشم من باز، رهم باز، و این جاده دراز
سینه ام تنگ، دلم تنگ، پرم آزاد است
دستم پر از تهی شده از بی دعایی ام
حالش گرفته؛ حال و هوای خدایی ام
"اهل گناه را به حرم ره نمی دهند"
اصلا عجیب نیست غم بی پناهی ام
اصلا نمی شود که بمانم جدای تو
من خلق گشته ام که بمیرم برای تو
در بین روضه هات، بیا جان محسنت
با خود مرا ببر که شوم پای به پای تو
نام زهرا (س) همه دفتر ایمان من است
ذکر او سیر و سلوک تب عرفان من است
هر چه خواهید مرا سنگ ملامت بزنید
فاطمه (س) نقطه خنثی شدن جان من است
دور خود چرخیدم اما باز از خود غافلم
خودشناسی هم نمی آید به فریاد دلم
کور شد چشمم ز فرط بار عصیان و خطا
کی شود طوف حریم روی مهدی حاصلم
سفیر جانکش عالم چنین به سر نبرد
که جان قابل من را ز جسم من بدرد
برای فاطمه (س) عمری به سینه ام زده ام
در انتظار نشستم خودش مرا ببرد
در این زمانه زبان تشنه حمایت توست
و راوی ادب عشق استقامت توست
میان سینه زنی های عرصه ی اشکت
نفس نفس زدن سینه ام حکابت توست
تمام عمر خراباتی ام نشانی از
طراوت نم دستان پر ز طاعت توست
نمی کشم به کسی خرده ای، مگر آنکه
یقین کنم غضب من همان شکایت توست
بصیر خلق نداند که من چه می گویم
امام اول ما والی ولایت توست
چه خوش سری به هوایم زدی تو یا زهرا (س)
نگاه ابری من طالب زیارت توست
